sinic
Encyklopedia PWN
bot. wielokomórkowy utwór służący do rozmnażania wegetatywnego u sinic nitkowatych, zdolny do aktywnego ruchu i odtworzenia całej nici.
jądro komórkowe, nukleus,
biol. organellum zawierające główny zasób informacji genetycznej (ok. 99%) zakodowanej w DNA chromatyny (pozostała część informacji jest zawarta w DNA mitochondriów oraz plastydów roślin i fotoautotroficznych Protista).
kolonia
bot. forma ukształtowania ciała wielu glonów, grzybów i sinic, będąca zespołem komórek określonego gatunku połączonych ze sobą wspólną galaretowatą wydzieliną lub ścianami komórkowymi (plazmodesmami); wyższy poziom organizacji wykazuje cenobium.
[łac.],
formy życia występujące w przeszłości geol., zachowane do dziś w postaci skamieniałości w skałach osadowych skorupy ziemskiej
krenobionty
ekol. organizmy żyjące wyłącznie w czystych, niezbyt zasobnych w tlen źródłach wód;
[gr. krḗnē ‘źródło’, biṓntos ‘żyjący’],
proces enzymatycznego wiązania azotu atmosferycznego (N2) do postaci azotu organicznego prowadzony przez wolno żyjące w środowisku naturalnym mikroorganizmy, odznaczające się zdolnością do przyswajania N2 bez współudziału roślin wyższych (bakterioryza);
