niesymbiotyczne wiązanie azotu

niesymbiotyczne wiązanie azotu,

proces enzymatycznego wiązania azotu atmosferycznego (N₂) do postaci azotu organicznego prowadzony przez wolno żyjące w środowisku naturalnym mikroorganizmy, odznaczające się zdolnością do przyswajania N₂ bez współudziału roślin wyższych (bakterioryza);

zdolność tę wykazują m.in. liczne gatunki sinic (głównie z rodzajów Anabaena i Nostoc) oraz wiele gatunków bakterii glebowych, zarówno tlenowych (np. z rodzaju Azotobacter), jak i beztlenowych (np. z rodzaju Clostridium); szacuje się, że tylko ok. 25% związanego biologicznie azotu powstaje w wyniku działalności mikroorganizmów wolno żyjących, natomiast pozostała — z działalności mikroorganizmów żyjących w symbiozie z roślinami motylkowatymi i innymi.