silnikowy
Encyklopedia PWN
maszyna
urządzenie techniczne złożone z połączonych ze sobą różnych części (części maszyn), służące do przetwarzania energii lub wykonywania kosztem pobranej energii określonej pracy;
[niem. < łac.],
proces zastępowania pracy ręcznej w produkcji roln. pracą maszyn i urządzeń technicznych;
metylowy alkohol, metanol, dawniej też karbinol, spirytus drzewny, CH3OH,
związek. org., najprostszy alkohol monohydroksylowy;
mezytylen, 1,3,5-trimetylobenzen,
związek organiczny, węglowodór aromatyczny, bezbarwna ciecz;
związki chemiczne o cząsteczkach zawierających grupę nadtlenkową –O–O–, w której tlen występuje na stopniu utlenienia –I, pochodne nadtlenku wodoru H2O2, w którego cząsteczce obydwa atomy wodoru zostały zastąpione atomami metali — n. nieorganiczne, lub grupami org. — n. organiczne;
każdy, z wyjątkiem elektr. napęd silnikowy (np. spalinowy, parowy) lub napęd akumulatorowy, który wykorzystuje energię napiętej sprężyny, podniesionego ciężarka lub energię zgromadzoną w wirującej masie, lub napęd, w którym część pośrednicząca w przenoszeniu energii mech. jest mechanizmem (np. napęd łańcuchowy, pasowy), także zespół napędowy, w którym źródłem energii jest jakiekolwiek urządzenie, a nie organizm żywy.
