sentencja

Encyklopedia PWN

pseudonimia, pseudoepigrafia
[gr.],
często stosowana w starożytności metoda lit. polegająca na uznaniu za autora danego dzieła jakiejś wybitnej postaci z przeszłości;
Publiliusz Syrus, Publilius Syrus, żył w I w. p.n.e.,
mimograf rzymski;
m. we wschodnich Chinach, w środkowej części prow. Shandong, na południe od m. Jinan.
Rainis Jānis Wymowa, właśc. J. Pliekšāns Wymowa, ur. 11 IX 1865, Varslavāni, zm. 12 IX 1929, Majori,
mąż Aspazii, łotewski poeta i dramatopisarz;
Rivarol, właśc. Antoine Rivaroli, zw. hrabią de Rivarol, ur. 26 VI 1753, Bagnols (dep. Gard), zm. 13 IV 1801, Berlin,
pisarz francuski, pochodzenia włoskiego;
scholastyka
[łac. schola ‘szkoła’, scholasticus ‘uczony’, ‘nauczyciel’, ‘student’, ‘uczeń’],
filoz. okres w rozwoju filozofii średniowiecznej (IX–XV w.), obejmujący różnorodne kierunki filozoficzne, których cechą wspólną było podejmowanie problemu zgodności prawd wiary chrześcijańskiej z rozumem naturalnym oraz przyjęcie określonej metody badań i wykładu (tzw. metody scholastycznej).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia