sentencja
Encyklopedia PWN
artystka amerykańska;
homo homini Deus
sentencja B. Spinozy, wyrażająca stan, w którym ludzie, w przeciwieństwie do stanu walki wywołanej namiętnościami, są dla siebie pomocą w dążeniu do najwyższego dobra; u L. Feuerbacha jest wyrazem krytyki religii (byt absolutny jest bytem samego człowieka).
[łac., ‘człowiek człowiekowi Bogiem’],
homo homini lupus
człowiek człowiekowi wilkiem — sentencja Plauta, spopularyzowana przez Th. Hobbesa;
[łac., ‘człowiek człowiekowi wilkiem’],
homo mensura omnium
łac. forma sentencji Protagorasa z Abdery, wg którego człowiek jest miarą wszystkich rzeczy; stanowi podstawę antropocentryzmu.
[łac., ‘człowiek miarą wszystkiego’],
indyjski poeta-mistyk, tworzący w języku hindi (mieszanka dialektów z przewagą form wschodnich);
jedyna poetka bizantyńska;