homo homini Deus
sentencja B. Spinozy, wyrażająca stan, w którym ludzie, w przeciwieństwie do stanu walki wywołanej namiętnościami, są dla siebie pomocą w dążeniu do najwyższego dobra; u L. Feuerbacha jest wyrazem krytyki religii (byt absolutny jest bytem samego człowieka).
[łac., ‘człowiek człowiekowi Bogiem’],
