salamandra
Encyklopedia PWN
geol. drugi okres (jednostka geochronologiczna) ery mezozoicznej, trwający od ok. 203 do ok. 135 mln lat temu; także system (jednostka chronostratygraficzna), obejmujący powstałe w tym czasie skały.
zespół czynności prowadzących do zmiany miejsca pobytu organizmu w środowisku; w etologii charakterystyczny sposób poruszania się, nazywany zestrojem ruchowym (termin wprowadził polski anatom R. Poplewski);
woj. we wschodniej części Polski; na wschodzie graniczy z Białorusią i Ukrainą, na południu z woj. podkarpackim, na południowym zachodzie ze świętokrzyskim, na północnym zachodzie i północy z mazowieckim i podlaskim;
park nar., zał. 1 I 1995, obejmujący pasmo Magury Wątkowskiej (wysokość do 847 m n.p.m.) oraz pasma wzgórz leżących na południe od niej, w Beskidzie Niskim, pow. 19 438 ha (2022);
zespół narządów służących do wymiany gazów (tlenu i dwultenku węgla) między organizmem a środowiskiem;
odmieniec jaskiniowy, Proteus anguinus,
wodna, neoteniczna salamandra z rodziny odmieńcowatych (Proteidae);
