ręczne
Encyklopedia PWN
urządzenie do spawania elektr. z własnym źródłem prądu (np. s. łukowa do spawania ręcznego) lub pobierające prąd z sieci.
stempel
[niem.]:
stereotomia
w budownictwie umiejętność wykonania z kamienia lub kształtek ceramicznych elementu bądź ustroju konstrukcyjnego murowanego — na ogół skomplikowanego, takiego jak łuk, łuk przyporowy, żebro lub powłoka sklepienna, powłoka kopuły, strop kasetonowy, maswerk okienny, przypora, bieg schodowy, albo ciesielskich węzłów połączeniowych elementów konstrukcji drewnianej.
[gr.],
polski mechanik samouk, wynalazca, myśliciel, pisarz.
narzędzia stosowane od najdawniejszych czasów do obróbki drewna;
strug, hebel,
narzędzie z wymiennym ostrzem stalowym, używane w stolarstwie, ciesielstwie, bednarstwie i kołodziejstwie do ręcznej obróbki drewna;
