równoległa
Encyklopedia PWN
wektor
mat. uporządkowana para punktów, z których jeden, np. P(x1, y1, z1), stanowi początek wektora, a drugi, np. Q(x2, y2, z2) — jego koniec, przy czym x1, y1, z1 oraz x2, y2, z2 są współrzędnymi kartezjańskimi punktów P i Q;
[łac.],
archeol. sposób przygotowania i eksploatacji rdzenia krzemiennego, pozwalający na odbicie od niego smukłych, regularnych odłupków o równoległych krawędziach bocznych zw. wiórami, z których można było formować narzędzia;
powłoki optyczne, cienkie warstwy optyczne,
fiz. cienkie warstwy różnych materiałów, którymi powleka się powierzchnie elementów opt. (np. płytek płasko-równoległych, soczewek czy pryzmatów) w celu modyfikacji opt., fiz. lub chem. właściwości tych powierzchni;
