rozwojową
Encyklopedia PWN
termin często używany w celu wyróżnienia jednego z nurtów liberalizmu, którego początki sięgają 1. połowy XIX w.;
stan zakłócenia równowagi społ. charakteryzujący się osłabieniem więzi społ., systemu norm i wartości społ. i rozregulowaniem mechanizmów kontroli społecznej.
diachronia
językozn. wzajemny stosunek 2 lub więcej stanów ewolucyjnych języka, z których późniejsze stanowią postacie rozwojowe wcześniejszych;
[gr.],
dział językoznawstwa zajmujący się hist. rozwojem języka;
dialektologia
dyscyplina językoznawstwa, która zajmuję się badaniem gwar oraz dialektów;
[gr. diálektos ‘gwara’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
dinozaury, Dinosauria,
nadrząd lądowych gadów naczelnych (archozaurów). Występowały od późnego triasu (ok. 200 mln lat temu) do końca kredy (65 mln lat temu) na wszystkich kontynentach; z terenów Polski znane z jurajskich tropów z Gór Świętokrzyskich oraz fragmentów szkieletów teropodów: z końca triasu z Lisowic na Śląsku (powiat lubliniecki) i wczesnej jury z Sołtykowa w Górach Świętokrzyskich.
