rozpraszaniem sprężystym
Encyklopedia PWN
fiz. zmiana kierunku rozchodzenia się światła w wyniku jego oddziaływania z cząstkami lub niejednorodnościami ośrodka (rozpraszanie fal);
fiz. zmiana kierunku toru cząstek spowodowana krótkotrwałym ich oddziaływaniem z innymi cząstkami lub układami cząstek (np. jądrami atomowymi);
rozpraszanie dźwięku, rozpraszanie fali sprężystej,
fiz. zjawisko powstawania akustycznych fal wtórnych w wyniku oddziaływania fali pierwotnej z lokalnymi przeszkodami lub niejednorodnościami ośrodka, czyli obszarami o zmienionej impedancji akustycznej (opór akustyczny);
Rayleigh 
, ur. 12 XI 1842, Langford Grove k. Maldon (hrab. Essex), zm. 30 VI 1919, Terling Place k. Witham (hrab. Essex),
fizyk brytyjski.
[rẹıli]
lord, John William Strutt , ur. 12 XI 1842, Langford Grove k. Maldon (hrab. Essex), zm. 30 VI 1919, Terling Place k. Witham (hrab. Essex),
dyfrakcja fal, ugięcie fal,
fiz. zespół zjawisk związanych z odstępstwami od praw optyki geometrycznej występującymi podczas rozchodzenia się fal, na brzegach nieprzezroczystych przesłon, a także na niejednorodnościach ośrodka, i to tym wyraźniej, im bardziej rozmiary przeszkód (otworów) są zbliżone do długości fali.
zespół metod służących do określania struktury materii, tj. rodzaju atomów, z których jest ona zbudowana i rozmieszczenia ich w przestrzeni.
