rozpraszanie cząstek,
fiz. zmiana kierunku toru cząstek spowodowana krótkotrwałym ich oddziaływaniem z innymi cząstkami lub układami cząstek (np. jądrami atomowymi);
rozpraszanie cząstek
Encyklopedia PWN
rozróżnia się rozpraszanie cząstek sprężyste (w którym całkowita energia kinet. cząstek nie ulega zmianie) oraz rozpraszanie cząstek niesprężyste. Badania rozpraszania cząstek mają ogromne znaczenie we współcz. fizyce, m.in. rozpraszanie cząstek jądr. (nukleonów, cząstek α i in.) na jądrach jest jedną z podstawowych metod badania sił jądr. i struktury jąder atomowych, rozpraszanie zaś fotonów, elektronów i powolnych neutronów na atomach (jądrach atomowych) kryształów i cieczy stanowi podstawową metodę badania struktury ciał stałych i cieczy (krystalografia rentgenowska, elektronografia, neutronografia). Rozpraszanie cząstek zastosował 1911 po raz pierwszy do badania struktury atomu E. Rutherford; przeprowadzone przez niego doświadczenie doprowadziło do odkrycia jądra atomowego.
