rozporządzenie
Encyklopedia PWN
med., psychol. człowiek w pierwszym okresie postnatalnego rozwoju osobniczego (ontogeneza), od chwili urodzenia do zakończenia procesu wzrastania;
w Polsce urzędowy organ, w którym ogłasza się ustawy
edictum perpetuum
w starożytnym Rzymie nazwa edyktu sporządzonego przez Salwiusza Julianusa ok. 137 (na polecenie cesarza Hadriana),
[łac., ‘rozporządzenie trwałe’, ‘wieczyste’],
rozporządzenie króla Francji Henryka IV wydane 13 IV 1598 w Nantes;
w szerszym ujęciu oznacza ogół norm prawnych odnoszących się do stosunków pracy, tworzonych w ramach organizacji zachodnioeuropejskich, w tym zwłaszcza Rady Europy i Wspólnot Europejskich; w znaczeniu węższym, używanym tutaj, jest to prawo pracy Wspólnot Europejskich.
rozkaz, rozporządzenie szacha perskiego lub sułtana tureckiego.
