„Dziennik Ustaw”
 
Encyklopedia PWN
„Dziennik Ustaw”,
w Polsce urzędowy organ, w którym ogłasza się ustawy
(do 1989 również dekrety z mocą ustawy), rozporządzenia nacz. organów administracji (prezydenta, premiera, Rady Ministrów, ministrów, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji) wydawane w celu wykonania ustaw z powołaniem się na zawarte w nich upoważnienia, umowy międzynar. zawarte przez Polskę, oświadczenia związane z ich obowiązywaniem, ratyfikacją i przystąpieniem do nich innych państw, obwieszczenia prezesa Rady Ministrów o sprostowaniu błędów i in. akty prawne, gdy tak stanowi ustawa szczególna; dzień wydania Dziennika Ustaw jest dniem prawnego ogłoszenia aktów prawnych w nim zamieszczonych (promulgacja); akty prawne ogłoszone w Dzienniku Ustaw wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, chyba że zamieszczony w nich przepis stanowi inaczej; Dziennik Ustaw wychodził w Polsce pod różnymi tytułami w zależności od nazwy państwa: „Dziennik Praw Królestwa Polskiego” (1918), „Dziennik Praw Państwa Polskiego” (1919), „Dziennik Ustaw Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej” (1952–89), „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej” (1920–52 i od 1990).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia