regiel dolny
Encyklopedia PWN
ekol. nazwa ludowa lasów górskich, a także piętra leśnego w Tatrach, przyjęta w fitogeografii;
szczyt reglowy w Tatrach Zachodnich, między Doliną Małej Łąki a Staników Żlebem;
województwo (od 1999) w południowo-zachodniej części Polski; graniczy z Czechami na południu, z Niemcami na zachodzie, z woj.: lubuskim i wielkopol. na północy oraz opolskim na wschodzie;
góry fałdowe w północnej, zewnętrznej części Karpat, na terenie Czech, Polski, Słowacji i Ukrainy. Ciągną się szerokim łukiem o długości ok. 600 km i szerokości ok. 50 km, od Bramy Morawskiej i górnej Beczwy na zachodzie po obszar źródliskowy Białego i Czarnego Czeremoszu oraz Suczawy na wschodzie.
Karkonosze, czes. Krkonoše, niem. Riesengebirge,
najwyższy masyw górski Sudetów, w Polsce i Czechach, między Przełęczą Szklarską na zachodzie a Przełęczą Kowarską na wschodzie;
kompleks leśny na obszarze Sudetów (Kraina Sudecka) i Przedgórza Sudeckiego (Kraina Śląska);
