rakiety startowe
Encyklopedia PWN
rakieta wspomagająca start pocisku kierowanego, samolotu lub wahadłowca (tzw. booster);
okres, w którym musi nastąpić start statku kosm., by osiągnął on założony cel lotu;
rakieta
obiekt latający, napędzany silnikiem rakietowym i służący do przenoszenia ładunku użytecznego, np.: ładunku bojowego, statku kosmicznego, aparatury badawczej;
[niem.],
rosyjski specjalista w dziedzinie techniki rakietowej i astronautyki.
zespół wielu dyscyplin naukowych i technicznych zajmujących się przygotowaniem i realizacją lotów poza atmosferę Ziemi (loty kosmiczne), których głównym celem jest poznanie przestrzeni kosmicznej i znajdujących się w niej obiektów, przeprowadzenie specjalistycznych badań i eksperymentów naukowo-technicznych oraz zastosowanie techniki kosmicznej do celów użytkowych.
pociski kierowane klasy ziemia–ziemia, skonstruowane gł. w celu atakowania odległych celów.
