przeczyć
Encyklopedia PWN
agnostycyzm
stanowisko filozoficzne wykluczające możliwość poznania absolutu (Boga), ograniczające możliwości poznawcze człowieka do zjawisk zmysłowych,
[gr. ágnōstos ‘niepoznawalny’],
obwersja
log. wnioskowanie polegające na przekształceniu przesłanki ze zdania twierdzącego na przeczące i na odwrót — z przeczącego na twierdzące, przy jednoczesnym zaprzeczeniu orzecznika (np. Piotr jest śmiertelny — Piotr nie jest nieśmiertelny).
[łac.],
akrijawada
w filozofii indyjskiej termin oznaczający poglądy sprzeczne z ortodoksją bramińską, przeczące działaniu karmana;
[sanskr. akriyā ‘niespełnienie’, ‘niewykonanie’, vadā ‘rozmowa’, ‘spór’],
Berthollet 
, ur. 9 XII 1748, Talloires k. Annecy, zm. 6 XI 1822, Arcueil k. Paryża,
francuski chemik i lekarz.
[bertolẹ]
Claude Louis de , ur. 9 XII 1748, Talloires k. Annecy, zm. 6 XI 1822, Arcueil k. Paryża,
Bosch , właśc. H. van Aken, ur. ok. 1450, ‘s-Hertogenbosch, zm. przed 9 VIII 1516, tamże,
niderlandzki malarz i rysownik, autor Ogrodu rozkoszy.
[bos]
Hieronymus (Jheronimus) , właśc. H. van Aken, ur. ok. 1450, ‘s-Hertogenbosch, zm. przed 9 VIII 1516, tamże,
