promotor
Encyklopedia PWN
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
niemiecki krytyk muz., popularyzator jazzu;
muzykolog, publicysta i krytyk muzyczny;
consensus sekwencja, sekwencja najwyższej zgodności,
genet. sekwencja nukleotydów lub aminokwasów o najwyższym prawdopodobieństwie wystąpienia określonej reszty nukleotydowej lub aminokwasowej w danej pozycji;
polityk hiszpański,
dydaktyka
dział pedagogiki zajmujący się analizą celów, treści, metod, zasad i form organizacyjnych procesów kształcenia (nauczania i uczenia się) oraz ich psychol.-społ. uwarunkowań.
[gr. didaktikós ‘dający się nauczyć’ < didáskō ‘uczę’],