profanum
Encyklopedia PWN
profanum
termin religioznawczy używany na określenie sfery świeckiej;
[łac.],
rumuński filozof, pisarz, jeden z najwybitniejszych religioznawców okresu powojennego.
hierofania
objawienie się świętości;
[gr. hierós ‘święty’, phaínein ‘ukazywać’],
Bartók 
, ur. 25 III 1881, Nagyszentmiklos (ob. Sânnicolau Mare, Rumunia), zm. 26 IX 1945, Nowy Jork,
węgierski kompozytor, pianista i etnograf.
[bọrto:k]
Bela , ur. 25 III 1881, Nagyszentmiklos (ob. Sânnicolau Mare, Rumunia), zm. 26 IX 1945, Nowy Jork,
desakralizacja
religiozn. przeciwieństwo sakralizacji (konsekracji), zmiana statusu przedmiotów, osób, istot, zjawisk lub idei przez przeniesienie ich ze sfery sacrum do sfery profanum.
[łac. de ‘od’, sacer ‘święty’],
w religii staroż. Egiptu ceremonie odprawiane w świątyniach i kaplicach grobowych, mające na celu aktualizację mitów;
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
