powietrzny
Encyklopedia PWN
mit. słow. w wierzeniach lud. Słowian demony żeńskie przebywające w lasach, wodach i powietrzu;
wimana
w hinduskiej architekturze sakralnej konstrukcja nakryta wieżą (śikhara), mieszcząca w sobie sanktuarium (garbha gryha), w którego wnętrzu odbywa się gł. ceremoniał świątynny;
[sanskr. vimāna ‘wymierzanie’, ‘przemierzanie’],
statek powietrzny cięższy od powietrza (aerodyna) unoszący się dzięki sile nośnej powstającej na wirniku nośnym;
zjawisko społeczno-polityczne stanowiące integralną część dziejów ludzkości od początków organizacji społecznej, o zasięgu rosnącym wraz z rozwojem technologii;
Wojsko Polskie we Francji 1939–40,
polskie siły zbrojne podporządkowane władzom RP i dowodzone przez Naczelnego Wodza, organizowane na podstawie polsko-francuskiej umowy wojskowej z 9 IX 1939 i protokołu wykonawczego z 21 IX 1939.
