śikhara
wieżowa część świątyni indyjskiej, najczęściej hinduskiej;
[sanskr., ‘wierzchołek’],
śikhara
Encyklopedia PWN
szerzej — typ świątyni ind. z wieżą nad gł. sanktuarium; typ świątyni z śikharą, rozwinięty gł. w średniowieczu ind. (ok. XII–ok. XVI w.) rozprzestrzenił się na obszarze południowo-wschodniej Azji.
