wieża

wieża,

arch. budowla o znacznej wysokości i małej powierzchni podstawy, wzniesiona na planie koła, czworoboku lub wieloboku, wolno stojąca lub w zespole architektonicznym;

wieże występują w architekturze od starożytności; były przede wszystkim elementem obwarowań; od okresu wczesnochrześcijańskiego stały się nieodłącznym elementem architektury kościelnej; wieże stosowano też w budownictwie pałacowym i w ratuszach; konstrukcje wieżowe są znane też w kręgu sztuki islamu (minaret), w Chinach (pagoda) i Indiach (śikhara); w architekturze nowoczesnej dzięki użyciu nowych materiałów i zastosowaniu nowych rozwiązań konstrukcyjnych budowle wieżowe osiągają znaczne wysokości (wieża Eiffla w Paryżu, wieże telewizyjne, wieżowce).

Paryż, Wieża Eiffla (Francja)