posiłkowy
Encyklopedia PWN
Polski Korpus Posiłkowy (PKP),
nazwa nadana na mocy dekretu cesarza austr. 20 IX 1916 Legionom Polskim w związku z pozorną zmianą ich statusu prawnego;
comitatenses
rzymska armia posiłkowa;
[łac.],
gravamen
przewidziane w prawie karnym procesowym ograniczenie możliwości zaskarżenia orzeczenia polegające na tym, że skarżący musi być przekonany, że dane rozstrzygnięcie narusza jego prawa (interes prawny);
[łac., ‘uciążliwość’, ‘trudność’],
Legiony Polskie w I wojnie światowej,
polskie formacje wojskowe działające 1914–17 po stronie państw centralnych, podporządkowane organizacyjnie Naczelnej Komendzie armii austro-węgierskiej, politycznie i częściowo organizacyjnie Naczelnemu Komitetowi Narodowemu.
typ morfologiczny języków, które wyrażają stosunki gramatyczne za pomocą luźnych morfemów w postaci przyimków, przysłówków oraz form czasownika posiłkowego;
atonon
wyraz nie akcentowany; zwykle jednosylabowy zaimek, słowo posiłkowe, przyimek.
[gr. átonos ‘odprężony, słaby’],