polskich
Encyklopedia PWN
przemieszczenia ludności związane z przebiegiem działań wojennych, skutkami polityki ludnościowej państw okupacyjnych oraz decyzji mocarstw alianckich w sprawie powojennego ładu w Europie, podjętych na konferencji jałtańskiej i konferencji poczdamskiej, a także decyzjami władz polskich.
polityka rządu rosyjskiego prowadzona w okresie zaborów w celu wpojenia rosyjskiej kultury oraz świadomości narodowej ludności zamieszkującej ziemie zajęte w wyniku rozbiorów Polski; panował pogląd, że dialekty języków białoruskiego i ukraińskiego są regionalnymi odmianami języka rosyjskiego, wyznawcy prawosławia oraz katolicyzmu obrządku greckiego są Rosjanami, ludność polska, litewska i żydowska zaś powinna przyjąć język, kulturę i religię Rosjan.
Związek Polskich Zrzeszeń Technicznych, do 1924 pod nazwą Stała Delegacja Polskich Zrzeszeń Technicznych,
stowarzyszenie zał. 1922;
organizacja społeczna, utworzona I 1992;
okupacja sowiecka ziem polskich 1939–41,
polityczno-policyjny system sprawowania władzy na terytorium Polski zajętym IX 1939 przez ZSRR w wyniku agresji i po podziale państwa polskiego dokonanym przez III Rzeszę oraz ZSRR (układ o przyjaźni i granicy zawarty 28 IX 1939, korygujący ustalenia paktu Ribbentrop–Mołotow z 23 VIII 1939).
plebiscyty na ziemiach polskich 1920–21,
obejmowały tereny sporne między Polską a Niemcami, wyznaczone 1919 w wersalskim traktacie pokojowym — historyczne ziemie polskie podległe w ciągu paru wieków niemieckiej ekspansji i germanizacji, głównie Górny Śląsk, Warmię, Mazury i Powiśle
