poetyka

Encyklopedia PWN

[łac. < gr.],

dyscyplina literaturoznawcza, dziedzina teorii literatury dostarczająca wiedzy ogólnej o budowie dzieła literackiego.

[łac < gr.],

zespół formalnych środków charakterystycznych dla twórczości pisarza, szkoły poet., kierunku, epoki;

indyjska poetyka, sanskr. alamkaraśastra [‘nauka o ozdobach (stylu)’]

należy do ind. literatury nauk. (śastra)

Arystoteles, Aristotélēs, ur. 384 p.n.e., Stagira (Tracja), zm. 322 p.n.e., Chalkis na wyspie Eubei,

filozof grecki, najwszechstronniejszy myśliciel i uczony starożytności.

Materiały dodatkowe