pionowa
Encyklopedia PWN
stola
ubiór w starożytnym Rzymie noszony przez zamężne kobiety na spodniej tunice, sporządzony z cienkiej tkaniny, spinany na ramionach i przepasany pod biustem, spływał do stóp w pionowych fałdach, na wzór greckiego chitonu.
[łac. < gr.],
stopień pisma, kegel,
wielkość znaków pisma drukarskiego, pionowy wymiar pola znaku;
duży stożkowaty stos siana na łące, układany zwykle wokół pionowego drąga, zw. stożyną;
następstwo warstw kulturowych w przekroju pionowym lub rzucie poziomym stanowiska archeol.;
stromatopory, Stromatoporoidea,
wymarła grupa prawdopodobnie gąbek mających zdolność do wydzielania bazalnego wapiennego szkieletu (jak sklerogąbki) złożonego z poziomych blaszek (lamin) i pionowych kolców o niekiedy bardzo złożonym układzie.
sposób obróbki skrawaniem: metali (powierzchni płaskich lub kształtowych) nożami strugarskimi na strugarce oraz obróbki powierzchni drewna.
