pierwotną
Encyklopedia PWN
zespół kilkudziesięciu ludów mówiących językami z grup: tureckiej, mongolskiej i mandżursko-tunguskiej;
pluralistyczna wspólnota narodowo-państwowa pochodzenia imigracyjnego, kształtująca się w granicach Stanów Zjednoczonych;
archeologia
nauka historyczna badająca przeszłość dawnych społeczeństw (głównie na podstawie wykopalisk), źródłoznawcza dziedzina szeroko pojmowanej historii (łącznie z prahistorią).
[gr. archḗ‘zasada’, ‘podstawa’, ‘starożytny’, ‘dawny’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
opisowe, graficzne (mapy, rysunki) i fot. przedstawienie pierwotnego układu przestrzennego źródeł archeologicznych odkrywanych w czasie poszukiwań i archeol. badań wykopaliskowych;
Attyka, Atikị, Attikḗ,
kraina historyczna, ob. region administracyjny w południowo-wschodniej części Grecji Środkowej, na płw. Attyka, nad zat.: Południowoeubejską, Petalijską, Sarońską i Koryncką;
