organiczna
Encyklopedia PWN
gałąź przemysłu przetwórczego, w której zasadnicze procesy produkcyjne są procesami chemicznymi; stanowi rozwinięcie techniczno-użytkowego nurtu chemii, uprawianego od pradziejów w ramach rozmaitych rzemiosł.
związek chemiczny składający się z dużego organicznego kationu i nieorganicznego lub organicznego anionu, krzepnący w temperaturze niższej od temperatury pokojowej i charakteryzujący się małą lepkością;
fenol, hydroksybenzen, benzenol, dawniej pot. kwas karbolowy, karbol,
związek organiczny, najprostszy przedstawiciel grupy monohydroksylowych fenoli, o wzorze 
fermentacja
enzymatyczne procesy stopniowego rozkładu związków organicznych przebiegające bez udziału tlenu, w których reakcje oksydoredukcyjne dostarczają energii w postaci ATP (substratowa fosforylacja);
[łac.],
geochemia
nauka z grupy nauk geologicznych zajmująca się występowaniem i krążeniem na Ziemi pierwiastków chemicznych oraz ich rolą w różnorodnych procesach geologicznych;
[gr. gḗ ‘ziemia’, chēmeía ‘magia’],
gleba
naturalny twór wierzchniej warstwy skorupy ziemskiej powstały ze zwietrzeliny skalnej w wyniku oddziaływania na nią zmiennych w czasie i przestrzeni czynników glebotwórczych;
[łac.],
