organiczna

Encyklopedia PWN

skały osadowe pochodzenia organicznego, głównie roślinnego, będące stałymi kopalinami palnymi.

związki organiczne o ogólnym wzorze R₂CN₂, gdzie R — atom wodoru lub grupa organiczna;

[arab. al-kuhl ‘delikatny proszek’],

związki organiczne, pochodne węglowodorów, których cząsteczki zawierają grupę hydroksylową (wodorotlenową) –OH zamiast atomu wodoru związanego w związku macierzystym z atomem węgla grupy alkilowej lub cykloalkilowej.

amonifikacja

[łac. ammoniacum ‘amoniak’, facio ‘czynię’],

proces powstawania amoniaku (NH₃) w wyniku rozkładu związków organicznych zawierających azot przez drobnoustroje;

Brâncuşi

[brynkụszⁱ]

Constantin, ur. 21 II 1876, Peştişani Gorj k. Târgu Jiu, zm. 16 III 1957, Paryż,

rzeźbiarz rumuński, działający we Francji.

chemia

[gr. chēmeía ‘magia’],

nauka przyrodnicza zajmująca się budową, właściwościami substancji, ich jakościowymi i ilościowymi przemianami, warunkami, w których te przemiany zachodzą i efektami energetycznymi oraz zjawiskami, głównie elektrycznymi, które im towarzyszą.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>