optyczna
Encyklopedia PWN
fiz. bezwymiarowa wielkość charakteryzująca osłabienie światła przechodzącego przez ośrodek optyczny.
listwa (szyna), dł. ok. 1 m, ułatwiająca ustawienie różnych elementów opt. (soczewek, przysłon) w jednej linii, w żądanej odległości, stosowana do doświadczeń i pomiarów optycznych.
dziedzina nauki i techniki, w której wykorzystuje się fale elektromagnetyczne do formowania powiększonych obrazów obiektów lub ich elementów;
prosta łącząca środki krzywizn powierzchni łamiących układu optycznego (powierzchni soczewek, zwierciadeł);
cecha ośrodka polegająca na zależności jego właściwości opt. od kierunku;
