optyczna
Encyklopedia PWN
zestaw elementów optycznych (soczewek, zwierciadeł, pryzmatów, płytek, elementów dyspersyjnych), tworzących obrazy przedmiotów lub przetwarzających wiązki promieni wysyłanych przez źródło światła (np. obiektyw, okular, kondensor);
przyrząd optyczny pozwalający na otrzymywanie powiększonych (do ok. 2000 razy) obrazów małych przedmiotów lub ich szczegółów, niedostrzegalnych dla oka (mniejszych od ok. 0,08 mm);
materiały używane do wykonywania części przyrządów opt.: soczewek, pryzmatów, siatek dyfrakcyjnych itp.;
zjawiska wywołane rozproszeniem, odbiciem, załamaniem i rozszczepieniem promieniowania elektromagnetycznego na gazowych składnikach powietrza, aerozolach atmosferycznych, kroplach wody i kryształach lodu, a także zakrzywianiem się drogi światła przy przejściu przez warstwy powietrza o różnej gęstości.
fiz. rozkład natężenia promieniowania widzialnego uzyskany w wyniku jego rozszczepienia na jednobarwne składowe (którym odpowiadają określone długości fal) za pomocą przyrządów spektralnych, np. monochromatora czy spektrografu optycznego; również skład widmowy tego promieniowania.
szkło techniczne stosowane do wyrobu soczewek, pryzmatów i in. elementów układów optycznych (w mikroskopach, aparatach fotograficznych, lunetach, teleskopach, spektrofotometrach i in. przyrządach kontrolno-pomiarowych), a także do produkcji szkła do okularów.
