ontologii
Encyklopedia PWN
henologia
filoz. w odróżnieniu od ontologii nazwa racjonalistycznego i monizującego stanowiska metafizycznego, wg którego ostateczną zasadą całej rzeczywistości jest nie byt lecz jedno;
[gr. heís, henós ‘jeden’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
idea
jedno z głównych pojęć filozofii wprowadzone przez Platona.
[gr. idéa ‘to, co widoczne’, ‘kształt’, ‘wyobrażenie’, ‘postać’, ‘wzór’, ‘przedstawienie’, ‘przeżycie świadome’],
intencjonalność
czynność umysłu kierującego się ku przedmiotowi, która wg scholastyków nadaje przedmiotowi charakter bytu intencjonalnego (tzw. zdolność intelektu do łączenia się w akcie poznawczym z rzeczą poznawaną).
[łac. intentionalis ‘zamierzony’],
logik, i filozof;
polski filozof i logik, twórca reizmu i prakseologii.
niemiecki filozof i matematyk; jedna z najwybitniejszych i najbardziej wszechstronnych postaci w dziejach kultury umysłowej XVII w..