ogólny
Encyklopedia PWN
sformułowane w 2. połowie XIX w. przez niemieckiego statystyka, E. Engla, na podstawie badań budżetów rodzinnych;
pedag. ogół czynności i procesów umożliwiających ludziom poznanie przyrody, społeczeństwa i kultury, a zarazem uczestnictwo w ich przekształcaniu, jak również możliwie wszechstronny rozwój sprawności fizycznych i umysłowych, zainteresowań i zdolności, także wyrobienie odpowiednich postaw i przekonań.
metoda
metodol. termin używany w kilku różnych znaczeniach, z których najważniejsze to: 1) sposób postępowania, dobór rodzaju działania (dobór i kolejność czynności składowych działania złożonego) świadomie stosowany z możliwością powtórzenia go we wszystkich przypadkach danego typu; 2) zespół czynności i środków zastosowanych w określony sposób do osiągnięcia określonego celu; 3) sposób wykonania danego zadania praktycznego lub rozwiązania problemu teoret.; 4) zespół założeń ogólnych przyjmowanych jako ramy lub wytyczne badania.
[gr. méthodos ‘sposób badania’],
neoklasyczna szkoła w ekonomii, zw. szkołą z Cambridge,
nurt w ekonomii oparty na teorii optymalizacji działalności, metodologicznie silnie skłonny do abstrakcji, dedukcji oraz dużego wykorzystywania technik matematycznych;
czasopisma poświęcone utrwalaniu i upowszechnianiu wyników badań nauk., dostarczaniu informacji o rozwoju i postępach nauki we wszystkich jej dziedzinach, wydawane w zasadzie przez instytucje nauk. i przeznaczone przede wszystkim dla środowisk naukowych.
estetyka
pojmowana jako dyscyplina filozoficzna jest wiedzą o przedmiotach pięknych i przeżyciach z nimi związanych, potraktowana zaś jako oddzielna nauka — jest ogólną teorią sztuki.
[gr. aisthētikḗ (epistḗmē) od aísthēsis ‘wrażenie zmysłowe (nauka o wrażeniach)’],
