obróbkę wiórową
Encyklopedia PWN
obróbka skrawaniem narzędziami o określonym kształcie i geometrii ostrza (np. nożem tokarskim, frezem), które usuwają materiał w postaci wiórów;
proces technol., którego celem jest nadanie wytwarzanym produktom wymaganych kształtów (o. ubytkowa, obróbka plastyczna) albo właściwości fiz. i chem. (obróbka cieplna, obróbka cieplno-chemiczna, obróbka cieplno-plastyczna) bądź magnet. (obróbka cieplno-magnetyczna);
podstawowa technika wytwarzania części maszyn, urządzeń, przedmiotów użytkowych itp., polegająca na nadawaniu przedmiotowi obrabianemu żądanego kształtu, wymiarów i właściwości warstwy wierzchniej przez usunięcie naddatku obróbkowego za pomocą narzędzia skrawającego (skrawające narzędzia), które naciskając na warstwę skrawaną, powoduje jej ścinanie i przekształcenie w wiór;
angarska kultura, zw. też kulturą maltańsko-burecką,
archeol. kultura środkowej fazy paleolitu górnego w zachodniej Syberii, występująca ok. 23 tys. lat temu;
archeol. kultura środkowego i górnego paleolitu północnej Afryki, obecnie datowana na 40–30 tys. lat temu;
specjalista technologii maszyn;
