oświetlania
Encyklopedia PWN
jeden z działów techniki świetlnej, sposoby stosowania światła w celu uwidocznienia obiektów i ich otoczenia, wynikające z wiedzy o reagowaniu człowieka na bodźce środowiska (gł. filzjologii narządu wzroku, psychologii i eksperymentów).
lampa
urządzenie techniczne, które — dzięki zamianie energii elektrycznej lub energii uzyskiwanej ze spalania paliwa na promieniowanie widzialne — ma zdolność oświetlania i sygnalizacji wizualnej.
[gr. lampás ‘pochodnia’],
kondensor
układ optyczny (zwykle soczewkowy) skupiający na badanym (rzutowanym) przedmiocie światło wychodzące ze źródła;
[łac.],
lampa, w której źródłem światła są rozżarzone w płomieniu cząstki sadzy;
amunicja
środki techn. (naboje, pociski, rakiety, bomby, miny) oraz ich elementy (np. zapalniki, ładunki materiału wybuchowego), środki oświetlające, dymne — służące do niszczenia i obezwładniania różnych celów (siły żywej, sprzętu, obiektów itp.), wywoływania innych skutków (zapalania, zadymiania, oświetlania, skażania terenu itp.), a także pozorowania działań bojowych;
[łac. admunitio ‘uzbrojenie’],
reflektor
rodzaj oprawy oświetleniowej, która dzięki połączeniu właściwości kształtu geom. odbłyśnika (najczęściej paraboloidalnego) z kierunkowym charakterem odbicia światła koncentruje wiązkę świetlną, odbitą od lustra, w wąskim kącie przestrzennym otaczającym oś optyczną;
[łac.],
Materiały dodatkowe
Słownik języka polskiego
Znaleziono w książkach Grupy PWN
Trwa wyszukiwanie... 
