muzyka
Encyklopedia PWN
muzykolog austriacki, z wykształcenia także prawnik;
teoria w estetyce muz. XVII i XVIII w., wg której muzyka powinna za pomocą odpowiednich konwencjonalnych figur retoryczno-muz. wyrażać emocje oraz wzbudzać je w słuchaczach;
wł. kompozytor i teoretyk muzyki;
agoge
specyficzny system wychowania ukształtowany w starożytnej Sparcie w epoce archaicznej, który leżał u podstaw surowego i quasi-totalitarnego trybu życia społeczeństwa spartańskiego;
[gr. agōgḗ ‘prowadzenie’, ‘kierowanie’],
agogika
muz. całokształt zjawisk związanych z ruchliwością i tempem przebiegu utworu muzycznego;
[gr. agōgḗ ‘prowadzenie’, ‘kierowanie’],
wyższe uczelnie muz., zw. też konserwatorium;