afektów teoria

afektów teoria,

teoria w estetyce muz. XVII i XVIII w., wg której muzyka powinna za pomocą odpowiednich konwencjonalnych figur retoryczno-muz. wyrażać emocje oraz wzbudzać je w słuchaczach;

żywa we Francji (M. Mersenne), a zwłaszcza w Niemczech (J.A. Kircher, J. Mattheson, J.J. Quantz, P. Marpurg); jednym z ostatnich kompozytorów stosujących zasady t.a. w praktyce muz. był J.S. Bach.