afektów teoria,
teoria w estetyce muz. XVII i XVIII w., wg której muzyka powinna za pomocą odpowiednich konwencjonalnych figur retoryczno-muz. wyrażać emocje oraz wzbudzać je w słuchaczach;
afektów teoria
Encyklopedia PWN
żywa we Francji (M. Mersenne), a zwłaszcza w Niemczech (J.A. Kircher, J. Mattheson, J.J. Quantz, P. Marpurg); jednym z ostatnich kompozytorów stosujących zasady t.a. w praktyce muz. był J.S. Bach.
