moralne
Encyklopedia PWN
psychol., filoz. dyspozycja człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji zamierzonych działań, zachowań, postaw, a zaniechania innych, zwłaszcza jeżeli działania te są związane z przezwyciężeniem wewnętrznych lub zewnętrznych przeszkód.
francuski ekonomista, adwokat, pochodzenia polskiego;
ksiądz, dominikanin, teolog, filozof;
powieściopisarz amerykański;
filoz. w etyce uczucie pojawiające się na skutek czynu niezgodnego z przyswojonymi przekonaniami, wartościami i normami moralnymi;
„wypędzeni”, niem. Vertriebene,
termin, którym w Niemczech określa się ludność niemiecką zmuszoną w wyniku klęski III Rzeszy w II wojnie światowej do opuszczenia terytoriów położonych na wschód od linii Odry–Nysy Łużyckiej oraz krajów południowo-wschodniej Europy.
