mieszanina
Encyklopedia PWN
mieszanina wodoru z tlenem reagująca wybuchowo pod wpływem np. ogrzania, iskry elektr., z utworzeniem pary wodnej i wydzieleniem znacznej ilości ciepła;
związki chemiczne lub mieszaniny, w których pod wpływem zewn. impulsu energ. o odpowiedniej intensywności rozwinie się szybka reakcja chem. z wydzieleniem dużych ilości gazów o bardzo wysokiej temperaturze.
chromatografia
metoda rozdzielania jednorodnych mieszanin na składniki, w której wykorzystuje się różnicę sił oddziaływania tych składników z fazą ruchomą i nieruchomą (stacjonarną).
[gr. chrṓma ‘barwa’, gráphō ‘piszę’],
destylacja
proces fizykochemiczny polegający na przeprowadzeniu (przez ogrzanie) substancji ciekłych w stan pary, skropleniu (kondensacji) par przez oziębienie i następnie zebraniu skroplonych par — skroplin (czyli destylatu) w specjalnym naczyniu. Jest to metoda rozdziału mieszanin, której podstawą jest różnica w składzie pary i cieczy opisana równowagą termodynamiczną układu.
[łac. destillatio ‘ściekanie kroplami’],
azeotropia
zjawisko związane z przebiegiem destylacji pewnych lotnych mieszanin ciekłych, skrajnie odbiegających od stanu doskonałego (Raoulta prawo);
[gr.],
