matematyczną
Encyklopedia PWN
filozof grecki;
stabilność
autom., mech. jedna z podstawowych właściwości układów dynamicznych, polegająca na tym, że układ samoistnie powraca w dowolnie dobrane otoczenie swojego stanu równowagi lub w dowolnie dobrane otoczenie ustalonych warunków pracy układu (np. drgań ustalonych), z którego, lub których, został wytrącony odpowiednio małym (w stosunku do przyjętego bliskiego otoczenia) i przemijającym zaburzeniem.
[łac.],
polski mechanik samouk, wynalazca, myśliciel, pisarz.
oddziaływanie mające na celu zapewnienie zachowania obiektu w żądany sposób lub w sposób zbliżony do żądanego albo realizację żądanego celu.
Stokes
bryt. fizyk i matematyk;
[stəuks]
Sir George Gabriel, ur. 13 VIII 1819, Skreen (hrab. Sligo, Irlandia), zm. 1 II 1903, Cambridge,
mat. jedno z najważniejszych pojęć analizy matematycznej, pozwalające w pewnych sytuacjach nadać ścisły sens dodawaniu nieskończonej liczby składników;