maszyny matematyczne
Encyklopedia PWN
urządzenia mech., elektromech. lub elektroniczne służące do wykonywania obliczeń mat. lub do automatycznego przetwarzania innej informacji;
maszyna
urządzenie techniczne złożone z połączonych ze sobą różnych części (części maszyn), służące do przetwarzania energii lub wykonywania kosztem pobranej energii określonej pracy;
[niem. < łac.],
inform. maszyna matematyczna służąca do rozwiązywania zadań przez modelowanie zależności matematycznych za pomocą zjawisk zachodzących w układach mechanicznych, elektrycznych, elektromechanicznych lub elektronicznych;
automatyka
dział nauki i techniki obejmujący teorię i praktykę realizacji urządzeń zapewniających samoczynne (bez udziału człowieka lub z ograniczonym jego udziałem) działanie maszyn, mechanizmów i instalacji; w języku potocznym, słowo automatyka oznacza też często pewne funkcje i działania zapewniające samoczynną pracę jakiegoś urządzenia lub instalacji.
[gr.],
inżynier, specjalista w dziedzinie mechaniki teoretycznej.
doświadczalna lub mat. metoda badania złożonych układów, zjawisk i procesów (techn., fiz., chem., ekon. itp.) na podstawie tworzenia ich modeli.
