magnetycznych

Encyklopedia PWN

[łac.-gr.],

dział fizyki obejmujący zarówno badanie budowy i właściwości jąder atomowych, atomów, cząsteczek oraz złożonych z nich układów makroskopowych, jak i badanie ich wzajemnych oddziaływań — na podstawie rozkładu natężenia (tzw. widma) promieniowania elektromagnetycznego pochłanianego, wysyłanego lub rozpraszanego przez te obiekty i rejestrowanego w zależności od długości fali lub częstotliwości promieniowania.

Stary Oskoł, Stạryj Oskọł,

m. w Rosji, w obwodzie biełgorodzkim, w południowej części Wyż. Środkoworosyjskiej, nad Oskołem (l. dopływ Dońca) i jego dopływem Oskolec;

stellarator

[łac.],

urządzenie w kształcie torusa do badań termojądrowych;

stereochemia

[gr.],

dział chemii, nauka o budowie przestrzennej cząsteczek związków chemicznych i przestrzennym przebiegu reakcji chem.;

Sterna–Gerlacha doświadczenie,

fiz. doświadczenie potwierdzające istnienie tzw. zjawiska kwantowania przestrzennego, tj. występowania tylko ściśle określonych wartości rzutu momentu magnet. atomu μ na kierunek zewn. pola magnetycznego.

strumień,

fiz. jedna z wielkości charakteryzujących pole fiz.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>