stellarator
urządzenie w kształcie torusa do badań termojądrowych;
[łac.],
stellarator
Encyklopedia PWN
stanowi pułapkę magnetyczną, w której dodatkowe uzwojenie z prądem elektr. powoduje skręcenie wypadkowego pola magnet., co zapewnia utrzymanie sznura plazmowego; niekiedy stosuje się stellaratory, których komora wyładowań ma kształt ósemki. Twórcą idei stellaratora, którego pierwszy model zbudowano 1952, był astrofizyk amer. L. Spitzer.
