lody

Encyklopedia PWN

obszar akumulacji śniegu i powstawania lodu w górach powyżej granicy wiecznego śniegu i w obszarach polarnych;

hydrol. naturalny zbiornik śródlądowy, stanowiący wypełnione wodą zagłębienie terenu (misa lub czasza jeziorna), o brzegach ukształtowanych pod wpływem falowania i prądów wodnych, charakteryzujący się powolną wymianą wody.

kriologia

[gr.krýos ‘mróz’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],

hydrol. nauka o lodzie naturalnym występującym w kriosferze, tj. części hydrosfery, która obejmuje wody w postaci nie zanikającego lodu lodowcowego, mor. i gruntowego;

Łaptiewów, Morze, Łạptiewych mọrie, ang. Laptev Sea,

morze Oceanu Arktycznego, u brzegów Syberii, między półwyspem Tajmyr i archipelagiem Ziemia Północna na zachodzie a Wyspami Nowosyberyjskimi na wschodzie;

oczko polodowcowe,

hydrol. niewielkie, płytkie (do 5 m), okrągłe lub owalne jezioro powstałe w zagłębieniu po stopionej bryle martwego lodu lub lodu gruntowego;

Oldenburg

[ọ^uldənbə:^rg]

Claes