lingwistyki
Encyklopedia PWN
kierunek w językoznawstwie współcz. stworzony na pocz. XX w.; jego inicjatorem był fr. językoznawca A. Meillet;
lingwistyka
nauka o języku, jego budowie, funkcji i rozwoju, → językoznawstwo.
[łac.]
dział językoznawstwa i matematyki, zajmujący się konstruowaniem formalnych modeli struktury języków naturalnych i ich fragmentów, także teoria gramatyk formalnych, użyteczna również w badaniu języków programowania.
jeden z kierunków we współczesnym językoznawstwie, → amerykańska szkoła strukturalistyczna.
Baudouin de Courtenay 
, ur. 13 III 1845, Radzymin, zm. 3 XI 1929, Warszawa,
najwybitniejszy polski językoznawca, jeden z największych lingwistów świata.
[bo:duę̣ dö kurtönẹ]
Jan Ignacy Niecisław , ur. 13 III 1845, Radzymin, zm. 3 XI 1929, Warszawa,
etnolingwistyka
dział lingwistyki zajmujący się badaniem związków między językiem i kulturą.
[ang. ethnolinguistics < gr. éthnos ‘lud’, ‘plemię’, ‘naród’, łac. lingua ‘język’],
lingwistyka antropologiczna, lingwistyka kulturowa,
