laminarny
Encyklopedia PWN
dział mechaniki zajmujący się badaniem stanu równowagi i ruchu płynów (cieczy i gazów) oraz oddziaływania tych ośrodków na poruszające się w nich lub opływane przez nie ciała stałe.
Naviera–Stokesa równanie ruchu płynów
podstawowe równanie ruchu płynów lepkich newtonowskich; wg tego równania, zgodnie z II zasadą dynamiki (Newtona zasady dynamiki), przyspieszenie jednostkowej masy płynu jest równe sumie sił działających na tę masę, tzn. siły masowej (np. grawitacyjnej, siły bezwładności), siły ciśnieniowej (2. człon równania), siły tarcia wewn. pochodzącej od naprężeń ścinających przy deformacji płynu (człon 3. i 4. równania);
[r. r. p. n. stouksa],
strefa, w której następuje wydzielanie dużych ilości ciepła oraz emisja promieniowania (zazwyczaj widzialnego) w wyniku intensywnego łączenia się palnych gazów lub par substancji z utleniaczem, najczęściej tlenem (spalanie).
fr. lekarz i fizyk;
prawo określające natężenie przepływu laminarnego cieczy w prostoosiowym przewodzie.
