płomień
 
Encyklopedia PWN
płomień,
strefa, w której następuje wydzielanie dużych ilości ciepła oraz emisja promieniowania (zazwyczaj widzialnego) w wyniku intensywnego łączenia się palnych gazów lub par substancji z utleniaczem, najczęściej tlenem (spalanie).
W zależności od rodzaju spalanej mieszaniny i warunków początkowych spalania (temperatura, ciśnienie) powstające płomienie mają różną temperaturę, różną intensywność, a także różną barwę; np. płomień wodorowo-tlenowy jest prawie niewidoczny, płomień acetylenowo-tlenowy jest silnie świecący; intensywność świecenia płomienia wzrasta, gdy w płomieniu znajdują się cząstki stałe (np. sadza). W zależności od warunków spalania powstający płomień może być: laminarny, turbulentny lub dyfuzyjny. Chłodne płomienie występują przy spalaniu m.in. niektórych węglowodorów, alkoholi, aldehydów; charakteryzuje je wydzielanie małych ilości ciepła oraz promieniowanie chemiluminescencyjne wysyłane przez wzbudzone cząstki; w chłodnym płomieniu występują rodniki, które inicjują procesy spalania w stosunkowo niskich temperaturach 130–430°C. Płomień może powstawać również podczas rozkładu, np. materiału wybuchowego. Nie wszystkim reakcjom spalania i rozpadu musi towarzyszyć płomień, np. węgiel drzewny spala się powierzchniowo bez występowania płomienia.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia