kątowe
Encyklopedia PWN
fiz. jedna z sił bezwładności, związana z przyspieszeniem dośrodkowym punktu materialnego powstałym w wyniku obrotu nieinercjalnego układu odniesienia;
astr. pojęcie wprowadzone w rachubie czasu — fikcyjny punkt poruszający się po równiku niebieskim ruchem jednostajnym z prędkością kątową równą średniej prędkości Słońca prawdziwego przemieszczającego się po ekliptyce.
słaba poświata dostrzegana nad horyzontem na zachodniej stronie nieba — po zachodzie Słońca, i na wschodniej stronie — przed wschodem Słońca;
teleskop
urządzenie do odbioru promieniowania elektromagnetycznego (optycznego — teleskop optyczny, rentgenowskiego, gamma teleskopy wysokoenergetyczne, radiowego radioteleskop) ciał niebieskich, umożliwiające ogniskowanie wiązki w małym obszarze, w którym to promieniowanie może być analizowane.
[gr.],
fiz. ciało lub układ ciał, względem których określa się położenie i zmianę położenia (ruch, fiz. ) obiektów fiz. (ciał lub pól fizycznych).
