kręgiem
Encyklopedia PWN
archeol. kompleks grup i kultur rozwijających się nad dolną i środkową Łabą w okresie wpływów rzymskich i wędrówek ludów;
archeol. krąg kulturowy obejmujący następujące kultury neolitu i wczesnej epoki brązu: tzw. ogólnoeuropejski horyzont ceramiki sznurowej, kulturę grobów jednostkowych, toporów bojowych, ceramiki sznurowej, kulturę złocką, kulturę rzucewską, środkowodnieprzańską, kulturę fatjanowską, Chłopice-Veselé, mierzanowicką, strzyżowską;
archeol. jednostka kulturowa wczesno- i środkowoholoceńska występująca na obszarze niżu wschodnioeur. od północno-wschodniej Polski po Ural i dalej na wschód, genetycznie związana z paleolitem Syberii;
wyspiarski krąg kulturowy, krąg insularny,
we wczesnym średniowieczu krąg kulturowy wyróżniający W. Brytyjskie;
Cucuteni–Trypolje krąg kulturowy
archeol. krąg kultur eneolitycznych, z malowaną ceramiką, rozwijających się ok. 3500–1700 p.n.e. pomiędzy Karpatami, Dnieprem i M. Czarnym;
[k. k. kukutẹń t.],
archeol. krąg kultur środkowego paleolitu (od ok. 200 do 35 tys. lat temu) występujących w różnych odmianach w północnej Afryce, zachodniej i środkowej Azji oraz w Europie, aż do Finlandii na północy (jaskinia Susiluola);
