koński
Encyklopedia PWN
poświętnik czczony, skarabeusz, Scarabeus sacer,
chrząszcz z rodziny żukowatych żyjący w basenie M. Śródziemnego;
archeol. krąg kultur rozwijający się w środkowej i młodszej epoce brązu, na niektórych terenach także we wczesnej epoce żelaza (XV–IV w. p.n.e.), zajmujących rozległe obszary w środkowej i zachodniej Europie — między Bałtykiem na północy i Płw. Bałkańskim na południu, Karpatami na wschodzie i Katalonią na zachodzie;
mechanik, hutnik, historyk techniki hutniczej i odlewniczej;
malarz, grafik;
satyrowie, Sátyroi,
mit. gr. w starożytnej Grecji dzikie postaci z orszaku Dionizosa, wyobrażane jako istoty mieszane — ludzkie ciało z końskimi uszami i prąciem, niekiedy także z kopytami i sierścią;
